In deze recente werken schildert Collar voor het eerst een boslandschap en voert de kijker mee naar een fascinerende lichtplek. In Revanche staan twee meisjes in ‘schijnwerperlicht’ binnen een omringende groenheid, die met grote precisie is geschilderd. Het is de plek waar de actie is en waar je met je blik wordt ingetrokken. Dit zorgt voor een gevoel van suspense. 

De twee schilderijen appelleren aan zijn eerdere werken met jonge mensen en zijn dochters als onderwerp. Toch is er iets drastisch veranderd. De ruimtelijkheid met een bos en een keur aan groen blad als achtergrond, is mee gaan doen. Collar geeft met dit bospodium de beschouwer direct toegang tot een sprookjesachtige verbeelding. Revanche is daarnaast ook verbonden met een actueel nieuwsbericht, namelijk dat de wolf naar Nederland komt. Naar aanleiding van deze actualiteit kwam hij tot het sprookje van Roodkapje. Hij plaatste het tafereel in het Rotterdamse Kralingse bos, waar zijn dochters de taekwondosport beoefenen. Roodkapje is geen bang meisje en zoekt dapper, weerbaar en zelfbewust haar weg in de donkere wereld. 

Deze ‘girlpower’ doet het accent van Collars werk verschuiven naar een meer psychologische benadering waarin weer verhaald mag worden. In vergelijking met zijn eerdere werken is er nu sprake van een setting en een interactie. Vorm en schaal zijn sterk veranderd. De gezichtjes van de vitale jonge dames zijn kleiner geschilderd dan ooit. Deze nieuwe aanpak verrast en dat is typisch Collar. Hij blijft putten uit de bron van zijn aandacht voor zijn dochters, maar negeert de werkelijkheid en onttrekt ze door een magische sfeer te creëren aan de realiteit van alledag. Zijn magische beeldtaal lijkt gelijk op te gaan met de ontwikkeling van zijn dochters, die groeien en veranderen en meer persoonlijkheid krijgen. Juist dat maakt dat de verdere vernieuwing van zijn kunst nog niet ten einde is. 

Citaat Greet Schuit-Hamming Kunsthistoricus