De emotie lonkt en ligt op straat, en in de openbare ruimte. Ons gedrag, ons instinct is dan naar buiten gericht, naar de ander waar we ons mee verhouden, bewust of onbewust. Dit gedrag zegt iets over onszelf en lijkt universeel en daardoor zijn wij net als de ander een mens met herkenbare of onverwachte emoties.
Het vastleggen van het gedrag en emoties is via de straatfotografie het domein van Michel Verhoef. Deze vorm van fotografie gaat verder dan alleen de straat maar omvat ook de openbare ruimte waar de mens contact kan maken met zijn medemens.

​

Michel is autodidact en al ruim twintig jaar bezig met deze serieuze vorm van fotografie, maar daarvoor sinds kinds af aan is hij altijd al bezig geweest met fotografie in zijn vrije tijd. Zijn stijl is esthetisch gedreven en hij zit liefst dicht op het onderwerp zonder zichzelf in de scene te mengen, en hierdoor het menselijk gedrag puur te laten.  
Het gedrag is soms ingetogen met een klein gebaar, een micro emotie, maar kan ook een groot gebaar zijn waarbij de omgeving nadrukkelijker aanwezig is. De beelden roepen soms vragen op door een zekere gelaagdheid en zijn soms voor meerdere uitleg vatbaar. 

Door ieder beeld van een titel te voorzien geeft hij aan hoe hij zelf naar het beeld heeft gekeken maar is zich ervan bewust dat u hier een andere invulling aan kunt geven. De titels zijn altijd in het engels doordat de beelden ook internationaal gedeeld worden op de sociale media.

​

De gefotografeerde beelden zijn uiteraard altijd een momentopname maar zijn zodanig gekozen dat het, in vakjargon, beslissende momenten zijn. De uitvinder hiervan “the decisive moment” was de fransman Henri Cartier Bresson. Door toevoeging van de micro-emotie en een sociaal/documentair aspect probeert Michel het decisive moment verder uit te buiten. De bekende, nog levende, engelse straatfotograaf Martin Parr is ook een belangrijke inspriratiebron die in zijn fotografie vooral sociale klassen enigszins op de hak neemt.